پیشرفت در انرژی‌های تجدیدپذیر و فناوری‌های بهره‌وری انرژی تاثیر بسزایی بر کاهش تقاضای بلندمدت نفت دارد. اینکه این فناوری‌ها تا چه حد گسترده‌‌‌‌‌‌‌تر می‌شوند و از نظر اقتصادی مقرون‌به‌صرفه هستند، نامشخص است. افزایش تلاش‌ها برای بهبود بهره‌وری انرژی در بخش‌های حمل‌ونقل و صنعتی می‌تواند سبب کاهش مصرف نفت شده و بر چشم‌انداز سرمایه‌گذاری این صنعت تاثیر بگذارد.شرایط اقتصادی جهانی، تغییرات جمعیتی و تغییرات در رفتار مصرف‌کننده، می‌تواند تقاضای نفت را تحت‌الشعاع قرار دهد. رکود اقتصادی و رکود تورمی می‌تواند تقاضای نفت را کاهش داده و به مازاد ظرفیت در صنعت منجر شود. صنعت نفت نسبت به تمایلات سرمایه‌گذار حساس است. با تمرکز بیشتر سرمایه‌گذاران بر معیارهای زیست‌محیطی، اجتماعی و حاکمیتی (ESG)، ممکن است اشتها برای سرمایه‌گذاری‌های مرتبط با نفت کاهش یابد.این صنعت به سرمایه‌گذاری‌های قابل‌توجهی در زیرساخت‌ها از جمله خطوط لوله، پالایشگاه‌ها و پروژه‌های اکتشافی نیاز دارد.
زمان‌بندی و سودآوری این سرمایه‌گذاری‌ها به شرایط بازار و تاییدیه‌های نظارتی بستگی دارد. عدم‌قطعیت، ذخایر تخمینی منابع نفتی را احاطه کرده‌است. تصمیمات سرمایه‌گذاری در صنعت نفت اغلب بر مفروضات بلندمدت قیمت متکی است. دقت این مفروضات می‌تواند به‌طور قابل‌توجهی بر بازده سرمایه‌گذاری تاثیر بگذارد. با توجه به این عدم‌قطعیت‌‌‌‌‌‌‌ها، بسیاری از شرکت‌های نفتی در حال تنوع‌بخشیدن به پرتفوی خود، سرمایه‌گذاری در جایگزین‌‌‌‌‌‌‌های انرژی پاک‌‌‌‌‌‌‌تر و کاوش در فناوری‌هایی هستند که ردپای زیست‌محیطی تولید نفت را کاهش می‌دهند. آنها همچنین رویه‌های جهانی انرژی و تغییرات نظارتی را به‌دقت زیرنظر دارند تا استراتژی‌های سرمایه‌گذاری خود را با چشم‌انداز انرژی به‌سرعت در حال تحول تطبیق دهند. آینده صنعت نفت احتمالا شامل تعادل بین تولید سنتی نفت و گذار به سمت شیوه‌های پایدارتر و سازگار با محیط‌زیست خواهد بود./ دنیای اقتصاد