روز گذشته عرضه محصولات فولادی در بورس کالا باز هم با نکته‌هایی در قیمت پایه و قیمت پایانی همراه بود که تامل و تحلیل بیشتر در این بازار را می‌طلبد، بر این اساس اتفاقی که در عرضه‌های روز یکشنبه این هفته رخ داد باز هم تکرار شد تا همچنان این پرسش بی‌پاسخ بماند که چرا عرضه‌های یک کالای مشابه دو تولیدکننده مختلف قیمت متفاوتی را ثبت کرده‌اند؟ چه دلیلی در پشت قیمت‌های متفاوت وجود دارد؟ آیا پاسخ‌هایی که از سوی مسوولان با این عنوان که عرضه و تقاضا قیمت‌ها را تعیین کرده می‌تواند صحیح باشد یا موضوعات دیگری دخالت دارند؟ نکته دیگر که در عرضه‌های بورس کالا به چشم می‌خورد درخصوص قیمت ماده اولیه شمش و قیمت کالای نهایی است که آن هم در یک مورد مستند از منطق موجود حمایت نمی‌کند، به‌طوری‌که قیمت نهایی این دو کالا بسیار به یکدیگر نزدیک است که در ادامه گزارش با جزئیات به آن پرداخته می‌شود.
روز گذشته کارخانه‌ای که قیمت پایه محصولش کمتر محاسبه شده یک کارخانه دولتی (ذوب‌آهن) و کارخانه‌ای که قیمت بالاتری را ثبت کرده مربوط به یک تولیدکننده بخش خصوصی (پرشین فولاد آریا) بوده است. بررسی قیمت پایه سبد میلگرد ذوب‌آهن و سبد میلگرد پرشین فولاد آریا نشان می‌دهد که قیمت کالای عرضه شده ذوب آهن به میزان ۵۹۱ ریال کمتر از قیمت کالای عرضه شده پرشین فولاد آریا بوده است؛ این در حالی است که معامله سبد میلگرد پرشین فولاد آریا که به‌صورت نسیه نیز به فروش رسید در پایان با اختلاف قیمت ۱۵۶ تومانی به پایان رسید.
نکته دیگری که در بررسی و رصد قیمت‌ها در عرضه‌های روزهای ابتدایی هفته جاری به چشم خورد، قیمت پایانی میانگین موزون ثبت شده شمش از تولیدکننده آهن و فولاد ارفع در تاریخ یکشنبه ۱۹ خرداد ۹۸ بود که با قیمت پایانی میانگین موزون و تیرآهن ذوب آهن اصفهان تقریباپایاپای و یکسان بود به‌طوری‌که قیمت تیرآهن به‌عنوان کالای نهایی تنها ۲۸ تومان با قیمت شمش تفاوت نرخ داشت.
از ابتدای هفته تا کنون به میزان ۸۴ هزار و ۲۳۶ تن کالای فولادی و شمش در بورس کالا معامله شده است، در شرایطی که بازار فولاد مدت‌هاست از نبود مصرف‌کننده واقعی رنج می‌برد، رصد قیمتی در بستر بورس کالا هم نشانه‌های محرزی از عدم تعادل در بازار را نشان می‌دهد، اما اینکه به چه دلیل شاهد این عدم تعادل در بازار هستیم خود به ریشه‌یابی جدی اوضاع معاملات در بازار نیاز دارد که شاید یکی از این موارد تغییراتی دست‌ساخته در ساز‌و‌کار بازار باشد آن هم در شرایطی که بعد از رصد قیمت‌ها در هفته‌های پیش، شاهد افت جدی نرخ هستیم، بنابراین منطقی خواهد بود اگر برخی تمایل به عدم کاهش قیمت‌ها نداشته باشند و بالعکس می‌توان تلاش برخی از معامله‌گران مخصوصا خریداران را برای کاهش احتمالی قیمت‌ها با فرض برتری عرضه بر تقاضا یا تعویق خرید و موکول کردن آن به آینده مشاهده کرد.
یکی از فعالان و تولیدکنندگان فولاد در این باره گفت: بازار فولاد در شرایط رکودی قرار دارد و تزریق کالا به این بازار در شرایط نبود مصرف‌کننده واقعی و ایجاد تقاضای مصنوعی دردی از این بازار دوا نخواهد کرد بلکه باید به دنبال ایجاد تعادل در این بازار بود که شرایط «برد-برد» را برای تولیدکننده و مصرف‌کننده ایجاد کند. در حال حاضر به میزان دو برابر تقاضای داخل تیرآهن عرضه شده که خود یک رکود دو ماهه را دنبال می‌کند. به شرط آنکه حتی دلار هم بالا رود ولی رکود دعوت شده به بازار فولاد فعلا تا مرداد ماه مهمان است و باید منتظر اوضاع کارخانه‌های فولادی باشیم.
این در حالی است که افزایش هزینه‌های کارخانه‌ها و افزایش قیمت مواد اولیه، افزایش هزینه حمل و نقل مواردی است که کارخانه‌ها و تولیدکنندگان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند؛ آیا تولیدکننده باید به فکر تولید باشد یا به فکر هزینه‌های وام‌های دریافتی و مشکلات فراوانی که در سر راه تولید قرار دارد؟
منبع:دنیای اقتصاد