بهرام سبحانی در گفتگو با افزود: واردات قراضه به کشور باعث خروج ارز از کشور خواهد شد اما باید توجه داشت واردات قراضه نباید موجب افزایش هزینه تمام شده شود و سودآوری منطقی را از تولید کننده سلب کند.
به گفته وی، اگر واردات قراضه موجب سودآوری تولیدکنندگان محصولات فولادی القایی شود اقدامی مثبت است اما اگر تولیدکننده با افزایش قیمت مواجه وهزینه‌های دیگری از قبیل حمل و نقل هم به آن اضافه شود مسلما هزینه تولید افزایشی خواهد شد و سود حاصل از تولید کاهش می یابد که در این صورت واردات قراضه توجیه اقتصادی ندارد.
این فعال صنعتی گفت: اینکه واردات قراضه از کجا از چه محل و با چه مسافتی وارد شود مهم است چون هزینه‌های گمرکی، هزینه‌های حمل و نقل و دیگر هزینه‌های تا رسیدن به مقصد ارقام بزرگی را شامل می‌شود که قبل از اقدام به واردات باید جمع این هزینه‌ها بررسی شود.
سبحانی افزود: با توجه به تجارب قبلی از واردات قراضه، فکرمی کنم واردات ۲۰۰ هزارتن ۵۰۰هزار تن قراضه برای تولیدکنندگان القایی به صرفه نیست. تقسیم قراضه وارداتی براساس حجم مورد نیاز تولیدکنندگان به صرفه خواهد بود و موجب سود آنها می‌شود اما اگر تولیدکنندگان بخواهند به صورت شرکتی قراضه وارد کنند، هزینه های تحمیلی افزایش خواهد یافت.
رییس انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران به سوال فولادبان مبنی براینکه اگر واردات قراضه صورت نگیرد ممکن است موجب توقف فعالیت تولیدکنندگان القایی شود، پاسخ داد: با اتخاذ سیاستهای کارشناسی شده وزارت صمت می‌توان مانع ازاین اتفاق شد البته در این میان قیمت شمش هم در ادامه فعالیت القایی ها تعیین کننده است.
سبحانی گفت: قیمت شمش به هر میزان که تعیین شود، قیمت محصولات تولیدی القایی هم باید ضریبی از قیمت شمش باشد و تولیدکنندگان القایی باید قیمت محصولاتشان را با قیمت شمش تنظیم کنند و این موضوع بستگی به سیاست هاو دستورالعمل های وزارت صمت دارد.
وی الزام عرضه محصولات فولادی به بورس کالا را از اشتباهات و سیاستهای کارشناسی نشده وزارت صمت دانست و افزود: عرضه آهن اسفنجی، گندله و کنسانتره با قیمتی که در بورس کالا عرضه می‌شود برای بسیاری از فولادسازان مقرون به صرفه نیست و از آنجا که زنجیره‌های فولاد به یکدیگر مرتبط هستند نباید به بخشی از زنجیره فشار آورد.
سبحانی تصریح کرد: اگر واردات قراضه و هزینه‌های تولید برای تولیدکنندگان در مقایسه با قیمت آهن اسفنجی به صرفه باشد باید میانه قیمت به‌گونه‌ای باشد که بتوانند محصولاتشان را با قیمت مناسب بفروشند و سود حداقلی ببرند در غیر این صورت واردات قراضه موجب ضرر و زیان مالی خواهد بود.