براساس آمار، ایران با ظرفیت تولید حدود ۳۰میلیون تن فولاد، به طور تقریبی یک درصد تولید فولاد جهان را در اختیار دارد و جزو ۱۰ کشور نخست در تولید این صنعت مادر به شمار می‌رود.
با توجه به ظرفیت‌های مجتمع‌های فولادی که در کشور وجود دارد، در چشم‌انداز سال ۱۴۰۴ تولید ۵۵ میلیون تن فولاد ترسیم شده که البته برای رسیدن به چنین ظرفیتی جز از طریق برقراری توازن در زنجیره فولاد میسر نخواهد بود.
البته نکته قابل توجه در تکمیل زنجیره فولاد، توجه به خصوصی شدن این صنعت راهبردی در کشور است.
از آنجا که صنعت فولاد در ایران در یک بستر دولتی شکل گرفته چندان نمی‌توان انتظار بهره‌وری بالایی از آن داشت.
از همین رو برای افزایش بهره‌وری در صنعت فولاد باید به فکر تکمیل زنجیره فولاد در بستری خصوصی برآمد.
از این منظر اگر صنعت فولاد را در کشور مورد بررسی قرار دهیم می‌توان این‌گونه نتیجه گرفت که تکمیل زنجیره فولاد و اعمال مدیریت واحد بخش خصوصی بر این مجموعه‌ها، از صنایع معدنی تا تولید فولاد می‌تواند هم به ارتقای بهره‌وری و افزایش سود شرکت‌ها بینجامد و هم از نظر ساختاری و کوتاه کردن زنجیره تولید منجربه کاهش هزینه‌ها شود.
صمت