ارزیابی و مدیریت ریسک
همانطور که در ارزیابی ریسک قسمت 1 اشاره شد ارزیابی ریسک به سازمان این کمک را میکند تا اولویت خود را در مبحث ایمنی بهدرستی شناسایی و در تخصیص منابع بهدقت عمل نماید تا بیشترین تاثیر در سیستم مدیریت ایمنی پدیدار شود.
حال مدیریت و ارزیابی ریسک بهعنوان مجموعهای از فعالیتها به همراه استفاده از منابع بهمنظور کنترل و نظارت بر سیستم مورد مطالعه و با هدف کنترل ریسک و آثار آن به کار میرود. مدیریت ریسک بهمنظور کاهش خطرات بالقوه ناشی از وقوع مخاطرات مرتبط با ریسکهای منتسب به هرکدام از جنبههای مدیریت یک سیستم مورداستفاده قرار میگیرد.
ارزیابی ریسک یک فرآیند جمعآوری اطلاعات براي اتخاذ تصمیمات علمی و شفاف برای تعیین سطح ریسک مربوط به یک خطر است. در واقع ارزیابی ریسک یک روش ساختار یافته و سیستماتیک برای شناسایی خطرات و برآورد ریسک برای رتبهبندی تصمیمات جهت کاهش ریسک به یک سطح قابلقبول است.
در ارزیابی ریسک انجام برخی از اعمال بسیار مهماند. این امور موجب میشوند که در ارزیابی ریسک شما بهترین نتیجه را دریافت کنید. این امور شامل موارد زیر میباشند در خصوص هرکدام بهصورت کامل توضیح دادهشده است.
مستندسازی:
همه ارزیابیهای ریسک انجامشده، بایستی بهطور کامل مستند شوند و براي صحهگذاری و پیگیري، نگهداري گردند. ارزیابی ریسک که بر اساس فنهای شناختهشده انجام میشود بایستی شامل اسامی افراد شرکتکننده در ارزیابی، تاریخ انجام، نتایج و اقدامات پیگیری باشد. برای این کار بایستی از برگههای کاری جهت گرفتن دادهها و اطلاعات استفاده نمود.
محاسبه مقدار ریسک
ریسک معمولاً بهصورت عددي بیان میشود که از حاصلضرب احتمال وقوع در شدت واقعه به دست میآید. عدد ریسک واحد خاصی ندارد و بنابراین بهصورت تنها معنی و مفهومی نخواهد داشت. بهعنوانمثال اگر گفته شود که ریسک انجام کار یا فعالیت خاص برابر 20 است هیچگونه مفهومی را نمیرساند.
معیارهاي عمومی ریسک
این معیارها فقط بهعنوان راهنما بکار میروند و میتواند در صورت لزوم جهت تناسب با سیستم یا فعالیت تحت مطالعه تغییر کنند. معیارها بایستی توسط همه اعضای تیم شرکتکننده در ارزیابی ریسک پیش از شروع کار توافق گردد.
سطح پذیرش ریسک
با محاسبه ریسک (ریسک= احتمال× شدت ) هر یک از خطرات شناساییشده، با تعداد زیادی از ریسکها مواجه خواهیم شد که کمترین آنیک و بالاترین آن 25 خواهد بود.
مطابق متن استانداردهاي سیستم مدیریت ایمنی و بهداشت حرفهای، ریسکها به دو دسته کلی تقسیم میشوند:
- ریسکهای غیرقابلقبول
- ریسکهای قابلقبول
وقتی ماتریس ریسک و خطوط تعیینکننده میزان ریسک قابلقبول تهیه و دراختیار طراح، سازنده و بهرهبردار گذاشته شد آنوقت او متوجه میشود که براي کاهش کدام دسته از ریسکها باید تلاش کرده و راههایی را براي اجرا پیشنهاد نماید.
سپس سیستم مدیریتی تصمیم میگیرد که کدامیک از آنها یا همه آنها به مورد اجرا گذاشته شوند که خود این تصمیمگیری نیاز به مطالعات مدیریتی دیگری دارد. تعیین میزان یا سطح ریسک قابلقبول توسط افراد فنی و محاسبان ریسک عملی نمیگردد، بلکه وظیفه بخش مدیریتی است. میزان ریسک قابلقبول به مسائل مختلفی از جمله مسائل اجتماعی، اقتصادی و تواناییهای فنی و زمانی بستگی دارد و مدیریت ارشد سازمان باید میزان پذیرش ریسک در سازمان را تعیین نماید.
کنترل ریسک
کنترل ریسک، طرحها یا استراتژیهایی هستند که ریسکها را تا سطح قابلقبول کاهش میدهند. جایی که سطح ریسک در طبقه بالا قرار گیرد، به اقدامات کنترلی نیاز دارند. اقدامات کنترلی بایستی در اولویت اول بر پارامتر احتمال اعمال گردد و در مرحله بعد، بر پارامتر شدت تعریف گردد. در برخی موارد، بایستی براي هر دو پارامتر، اقدامات کنترلی تعیین شود.
چگونگی تصمیمگیری براي کنترل خطر با توجه به ماتریس ارزیابی ریسک:
هنگامیکه ماتریس براي خطرهاي شناختهشده رسم شد و سطح یا میزان ریسک قابلقبول وغیرقابلقبول معین گردید، کلیه خطرهایی که در منطقه غیرقابلقبول ماتریس قرار دارند، باید براي آنها اقدامات کنترلی پیشنهاد گردد تا سیستم مدیریت بهتبع آنها تصمیم به اجرا بگیرد.
در مورد هر خطر، معمولاً بیش از یکراه حل براي کنترل یا کاهش ریسک مربوطه پیشنهاد میگردد تا دست مدیریت براي تصمیمگیری باز باشد و بتواند با توجه به امکانات و تواناییهای کاري خود در انتخاب یک یا چند راه حل پیشنهادی تصمیم بگیرد. مهم این است که قبل از اجراي هر اقدام براي کاهش ریسک، باید مجدداً مورد ارزیابی قرار گیرد، تا معلوم شود که میزان کاهش چقدر بوده است و آیا در حد انتظار و قابلقبول است یا خیر؟
پس از اجراي این راهحلها، شکل ماتریس ریسک تغییر کرده و تعداد خطرهاي موجود در بخش ریسکهای غیرقابلقبول مرتباً کم میشود.
صرفا جهت اطلاع از: قیمت روز انواع ورق های فولادی کلیک کنید
منبع: گروه تامین محتوای فولاد 24