شاسی کشی یا آهن کشی آسانسور

آهن کشی آسانسور ، عملیاتی است که برای راه انداختن آن صورت می گیرد. نحوه شاسی کشی یا آهن کشی از لحاظ شاقول بودن، محل ورود بارهای سازه و میزان مصالح مورد نیاز یا همان آهن آلات، دارای نکاتی است که توجه به آن ها از اهمیت زیادی برخوردار است. در این مطلب، کلیه نکات این کار را با شما در میان خواهیم گذاشت. .

آهن کشی آسانسور

آهن کشی آسانسور، شامل اجرای سازه در چاه آسانسور می شود. این سازه، همه بارهای آسانسور را تحمل می کند و محل اتصال ریل های آن است. سازه آسانسور از ستون ها (که در چهار گوشه جای می گیرند، نبشی 10)، کلاف بندی (که با فاصله های صحیح از یکدیگر در طرفین چاه به جز ورودی آن اجرا می گردد، ناودانی 8) و کلاف آخر که مربوط با سقف چاه است، تشکیل می شود.

آهن کشی آسانسور در ساختمان های اسکلت فلزی

در ساختمان های اسکلت فلزی، در صورتی که یکی از ستون های خود ساختمان در گوشه چاه آسانسور قرار داشته باشد، می توان آن را به عنوان یکی از ستون هایی که برای آسانسور مورد نیاز است، مورد استفاده قرار داد. در ضمن می شود از حلقه کلاف بندی طبقه ها نیز در نقش یکی از کلاف های مورد نیاز برای سازه آسانسور بهره جست. معمولا در ساختمان های دارای اسکلت فلزی، پل گرفتن از ساختمان برای شاسی کشی ساده تر است.

آهن کشی آسانسور در ساختمان های اسکلت بتنی

نکته ای که در اجرای آهن کشی آسانسور در ساختمان های اسکلت بتنی مهم است، محل قرارگیری پلیت هاست. کارفرما باید در زمان بتن ریزی سقف ها، محل قرار گرفتن پلیت ها را که برای اتصال ستون ها به طبقه ها مورد استفاده قرار می گیرد، فراهم نماید. بهتر است پلیت ها به جای حالت سپری روی سقف و چهار کنج چاه آسانسور اجرا شوند، زیرا به این شکل، بار حاصل از ستون به خوبی تحمل می شود. بنابراین، کارفرما باید در زمان بتن ریزی سقف ها برای جلوگیری از کار و هزینه اضافه با یک شرکت ارائه دهنده خدمات آسانسور در این رابطه مشورت کند. نیاز است برای پل گرفتن از ساختمان به سازه آسانسور، در هر چهار گوشه چاه آسانسور و در هر طبقه، پلیت قرار داده شود.

پلیت ها در زمان آرماتوربندی ساختمان نصب می شوند. اگر این طور نباشد، باید پلیت ها را در چهار گوشه چاه آسانسور بلت کرد. در چاه هایی که دیوار برشی دارند، می شود به جای شاسی کشی، پلیت هایی را در نقطه اتصال براکت های مربوط به ریل با فاصله بلت نمود. بعدا براکت ها به آن ها جوش داده خواهند شد. چاه هایی که دیوار چینیشان انجام شده است، برای ایمنی در زمان آهن کشی به اجرای داربست نیاز دارند. بالابر برای جا به جا کردن آهن آلات باید بالای چاه قرار داشته باشد. چاله باید تمیز باشد. آهن آلات مورد نیاز را باید کنترل کرد و در صورت کم و کسر داشتن، سریعا اطلاع داد.

شاقول ریزی جهت اجرای سازه چاه آسانسور

این کار برای در آوردن خطای چاه انجام می شود. اگر در چاه آسانسور، ناشاقولی وجود داشته باشد و پودرها و تیرها عقب و جلو باشند، ما داخلی ترین پودر را ملاک قرار خواهیم داد. برای این کار، یک نفر روی پشت بام و چاه آسانسور رفته، نخ ریسمان را آویزان و در هر گوشه، هر دو دیوار را شاقول ریزی می نماید. نفری دیگر هم در طبقه ها داخل ترین دیوار را در نظر گرفته و مقدار اختلاف اندازه آن با معادلش در پشت بام را اندازه می گیرد و می نویسد. این عملیات را باید برای هر چهار گوشه انجام داد تا خطای چاه به دست بیاید.

پس از این که این مرحله انجام شد، اگر چاه آسانسور را دیوارچینی کرده باشند، باید بال ناودانی ها را مد نظر قرار داد و از اندازه چاه در طرفین و پشت کسر کرد، چون کلاف ها درون چاه جای خواهند گرفت.

خط تراز

خط تراز که به آن خط مبنا نیز گفته می شود، خطی است که شاسی کشی آسانسور از سمت ورودی آن باید با آن موازی باشد. این خط ممکن است یک دیوار در جلوی چاه یا لبه پشت بام منظور شود. در این مرحله، باید الگوی اندازه های به دست آمده را بست. برای این کار، روی چاه در پشت بام، چهار آرماتور صاف یا ناودانی 6 را در چهار سوی چاه روی یکدیگر می گذاریم. دو طرف آرماتور سمت درب ورودی باید نسبت به خط مبنا اندازه گرفته شده، موازی با آن قرار داده شده و تثبیت شود. آرماتورها باید بر هم عمود شوند و برای جلوگیری از حرکت، باید از گچ یا جوش استفاده کرد. از راه های عمود کردن می توان به قانون 60-80 استفاده کرد. سیم شاقول ها از چهار کنج الگوی ایجاد شده به سمت پایین آویزان شده و در بین راه، موانع رفع می شوند.

جهت ثابت سازی شاقول ها در توقف دوم، دستک ها را به طبقات جوش داده و یک آرماتور روی دستک قرار می دهیم. سپس سیم شاقول را در نقطه ای که تکان نمی خورد، دور آرماتور می پیچانیم. اولین چیزی که برای محاسبه آهن آلات مورد استفاده برای چاه آسانسور باید بدانیم، ارتفاع کل سازه است. با در نظر گرفتن تعارف چاهک، فضای بالاسری و ارتفاع طبقات می شود ارتفاع کل شاسی کشی را به دست آورد.

چاهک یعنی فاصله کف چاه آسانسور تا سطح توقف اول. در آسانسورهای معمولی، با سرعت یک متر بر ثانیه، مینیمم اندازه چاهک، 140 سانتی متر لحاظ می شود.

اورهد نیز به فاصله کف توقف آخر تا سقف چاه گفته می شود. در آسانسورهای معمولی با سرعت یک متر بر ثانیه، مینیمم اندازه اورهد در حدود 390 سانتی متر لحاظ می شود. به طور معمول، ارتفاع طبقه ها چیزی در حدود 330 سانتی متر در نظر گرفته می شود.

باید توجه کرد که کف تمام شده طبقات روی محاسبه تاثیر دارد و باید آن را در نظر گرفت.

در شاسی کشی، چهار ستون داریم، پس به میزان چهار برابر عددی که از محاسبه به دست می آید، آهن لازم خواهد بود.

با توجه به محاسبه انجام شده فاصله کلاف ها، مقدار آهن مورد استفاده برای آن ها نیز تعیین می گردد.

مثلا فرض کنید فاصله کلاف ها بر اساس محاسبه 180 سانتی متر است. بنابراین، ارتفاع یک ستون را باید بر 180 بخش کرد تا تعداد کلاف ها به دست بیاید. محیط چاه هم اندازه یک کلاف را مشخص می کند.

اندازه یک کلاف را در تعداد کل کلاف ها ضرب می کنیم تا مقدار آهن مورد استفاده برای کلاف ها مشخص شود.

برای آسانسورهایی که چهار تا هشت بار توقف دارند، معمولا نبشی 10 برای ستون های شاسی کشی و ناودانی 8 برای کلاف های شاسی کشی به کار می رود، اما فاصله کلاف ها به استانداردی بستگی دارد که مشخص می سازد ماکسیمم فاصله دو براکت در یک ریل چقدر می باشد.

بیش تر پیمانکارها برای آسانسورهای معمولی طبق کلیشه ها عمل می کنند، اما برای آسانسورهای خاص و دارای توقف زیاد باید دقت داشت که این کلیشه ها به کار نمی آیند و محاسبات شاسی کشی باید بر اساس دیتاشیت انجام شود.