بنابر گزارشات، فعالان بازار فولاد بر این باورند برای تحریک مصرف سرانه فولاد باید به مهم‌ترین عاملی که می‌تواند روی این بازار تاثیر گذار باشد و به نوعی یکی از مهم‌ترین مکمل‌های افزایش مصرف سرانه فولاد است، پرداخت که آن هم عامل «مسکن» است. الگوها و روش‌های بازاریابی و بازرگانی که می‌تواند بازار مسکن را تحریک کند، چیست؟ پاسخ به این سوال به‌صورت اصولی خود یک گزارش کامل را طلب می‌کند؛ اما عواملی که موجب تحریک بازار مسکن در جهت تحریک مصرف سرانه فولاد می‌شود چه مواردی هستند؟ در این گزارش با نیم نگاهی به موضوع صادرات فولاد به موضوع تحریک بازار مسکن با هدف افزایش مصرف سرانه فولاد خواهیم پرداخت.
«مسکن» و «صادرات» دو موتور محرک مصرف
تحریک بازار مسکن به‌عنوان یکی از مهم‌ترین محرک‌های فروش فولاد و از سویی افزایش سرانه مصرف این محصول است. در این رابطه کارشناسان معتقدند دغدغه افزایش سرانه مصرف فولاد را باید به‌صورت چند لایه دید. به‌عنوان مثال اگر نقدینگی مردم برای مصرف روزانه مهیا و تجهیز نباشد، نمی‌توانیم این انتظار را داشته باشیم که به سمت خرید مسکن بروند؛ ولی اگر اقتصاد عمومی جامعه به حدی برسد که مردم بتوانند برای مسکن قدرت خرید پیدا کنند، حتما به آن سمت هم خواهند رفت.
کیوان پورشب، تحلیلگر و فعال بازار فولاد درخصوص تحریک بازار مسکن در جهت افزایش مصرف سرانه فولاد سه موضوع کلیدی و کلی را در ابتدا مطرح می‌کند: ۱-تغییر نگاه از مسکن به‌عنوان یک کالای سرمایه‌ای، ۲-مالیات بر مسکن واحدهای خالی، ۳-افزایش کیفیت شرایط عمومی اقتصادی.وی در توضیح این موارد گفت: بازار مسکن را باید از حالت سرمایه‌گذاری خارج کنیم که این موضوع برنامه‌های بلندمدت را طلب می‌کند و یک شبه اتفاق نمی‌افتد، بازار مسکن کشور همیشه به‌عنوان یکی از اهداف «کالای سرمایه‌ای» محسوب شده است، چنانچه همیشه در محاوره میان مردم این‌گونه مطرح است که اگر قطعه‌ای زمین خریداری کنیم در آینده با رشد قیمت و سودآوری مواجه خواهد شد.
موضوع دوم اما طرح موضوع «مالیات بر مسکن خالی» است که به‌عنوان عاملی محسوب می‌شود که خرید و فروش مسکن را از حالت سرمایه‌ای خارج کند. حجم زیادی از افراد متمول و ثروتمند در جامعه وجود دارند که چند واحد مسکونی یا اداری در اختیار دارند که خالی است و مالیاتی هم پرداخت نمی‌کنند؛ چراکه به منظور سرمایه‌گذاری این عمل را انجام می‌دهند. بنابراین طرح مالیات بر مسکن‌های خالی می‌تواند مسکن را از حالت سرمایه‌ای خارج کند.
یا این واحدهای مسکونی باید در معرض فروش قرار گیرند تا فرد دیگری هم بتواند صاحب و مالک خانه شود یا باید مالیات این واحد‌ها را پرداخت کنند که این موضوع به خودی خود می‌تواند عامل محرکی شود و اقتصاد را به حرکت درآورد؛ چراکه این موضوع، عرضه مسکن را تحریک می‌کند و یک عرضه سراسری در کشور رخ خواهد داد. موضوع سوم این است که باید «کیفیت شرایط عمومی اقتصادی جامعه» را افزایش دهیم؛ به این معنا که جامعه را برای خرید مسکن به این وسیله تجهیز کنیم؛ اما چگونه می‌توانیم این کار را انجام دهیم؟ باید در درآمدهای عمومی تجدید نظر کنیم، امروز دغدغه مسوولان این است که مصرف سرانه فولاد کم شده است؛ اما از آن طرف کسی به درآمد سرانه توجه نمی‌کند که کاهش پیدا کرده است.
وی در ادامه گفت: بنابراین باید درآمد سرانه را افزایش دهیم که این امر از طریق تحریک تولید و اقتصاد پویا اتفاق می‌افتد. در جایی که بازار سرمایه تحریک شود می‌توان به رونق سایر بخش‌ها نیز امیدوار بود؛ زیرا موتور محرک توسعه اقتصادی کشور بازار سرمایه است و باید موتور این بازار را به تحرک وادار کنیم.
صادرات، محوریت است
امروز صادرات برای بازار فولاد ایران به یک موضوع و مساله مهم تبدیل شده است. کارشناسان و فعالان فولاد بر این باورند که اقتصاد کشور به صادرات وابستگی ندارد، بلکه صادرات، محور اصلی است؛ وقتی اقتصاد کشوری صادرات‌محور می‌شود قدرت رقابت‌پذیری اقتصاد آن کشور افزایش پیدا می‌کند. از طرفی بحث رقابت‌پذیر شدن و جهانی شدن یک اقتصاد داخلی، بحث بر سر ایجاد ائتلاف‌ها و اتحادیه‌های استراتژیک منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای در بازارهای جهانی است که برای اقتصاد کشور مطرح می‌شود. کیوان پورشب در این خصوص گفت: مشکلی که بعد از انقلاب داشتیم این بود که مثلا فکر می‌کردیم اگر خودرو تولید نکنیم از قافله صنعت خودرو عقب افتاده‌ایم؛ در حالی که ترکیه همسایه ایران خودرو تولید نمی‌کرد؛ اما قطعات خودرو، تراکتور و موتور‌سیکلت را به وفور و انواع مختلف تولید می‌کند.
در این باره محصولات نهایی در زنجیره فولاد یعنی نوردها و میلگرد یا حلقه‌های پیش از آن مانند آهن اسفنجی،گندله و سنگ‌آهن موضوعات مهمی هستند که تفکیک آنها در مباحث صادراتی اهمیت دارد. ما نمی‌خواهیم سنگ‌آهن صادر کنیم و قصد داریم این محصول را به محصول دیگری مثلا گندله یا آهن اسفنجی تبدیل و صادر کنیم یا در نهایت به «تختال و شمش» تبدیل کنیم؛ در واقع سنگ‌آهن را به یک محصول نیمه‌نهایی تبدیل کرده‌ایم. در این میان اگر محصول نهایی را میلگرد در نظر بگیریم، در تمام زنجیره تامین حضور داشته‌ایم و به نوعی خواسته‌ایم که از این زنجیره سهم دریافت کنیم. وی در ادامه بحث صادرات فولاد گفت: هر قدر بتوانیم اقتصاد کشور را در محصولات تولیدی، صادرات‌محور کنیم عملکرد بهتری خواهیم داشت؛ ولی در این میان هم نباید تولیدکننده و صادرکنندگانی را که بیلت، اسلب و بلوم تولید و صادر می‌کنند مورد هجوم قرار دهیم؛ چراکه این افراد هم در واقع یک بخش دیگری از بازار را بر عهده گرفته‌اند و روی تولید در بخش دیگری از زنجیره تامین فولاد تمرکز داشته‌اند.
منبع:دنیای اقتصاد