وی در ارتباط با تداخل فعالیت‌های معدنی‌ها و فولادی‌ها افزود: انجمن تولیدکنندگان فولاد موضع خود را در رابطه با این مسئله مشخص کرده است، اما با اشتباهی که ۶ سال قبل، دولت وقت انجام داد و این اشتباه همچنان ادامه دارد، خروج شرکت‌ها از توانمندی‌های تخصصی خودشان است.
کشانی در ادامه تصریح کرد: در سال های گذشته، شرکت‌های معدنی با توجه به تجربه‌ای که داشتند، به سوی اکتشاف می رفتند اما در حال حاضر با وجود شرایط داخلی، بزرگترین مشکل کشور کمبود سنگ آهن است زیرا درچند سال اخیر اکتشافی انجام نشده است و مهم‌ترین کسانی هم که می‌توانستند چنین کاری را انجام دهند، شرکت‌های بزرگ سنگ آهن بودند اما متأسفانه از مأموریت اصلی خود غافل شدند و به سمت تکمیل کردن زنجیره خود حرکت کردند.
این عضو هیئت مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد با بیان این مسئله که شرکت‌های بزرگ سنگ آهن به ساخت شمش فولاد روی آورده‌اند، اظهار کرد: با انجام این عمل عرضه سنگ آهن و کنسانتره به شرکت‌های فولادی کاهش پیدا کرده است و موجب به وجود آمدن معضل بزرگی برای شرکت‌های فولادی شده است و این موضوع نیز موجب آن شده است که شرکت‌های فولادی نیز مجبور شوند به سمت معدن بروند و از هدف خود که تأمین فولاد در راستای افزایش تولید تا سال ۱۴۰۴ بود، دور شوند.
کشانی در رابطه با مشکلات تداخل فعالیت‌های معدنی‌ها و فولادی‌ها گفت: معدنی‌ها و فولادی‌ها در هیچ کدام از زمینه‌های فعالیت خود موفق نبوده‌اند به دلیل اینکه قصد تکمیل زنجیره خود را دارند و اگر سرمایه‌ای دارند، باید در هر دو بخش سرمایه‌گذاری کنند، اما اگر معدنی‌ها بر این باورند که فولادسازان سود بیشتری کسب می‌کنند، می‌توان گزارش مالی هر شرکت را بررسی کرد.
همچنین وی ادامه داد: سود شرکت فولاد مبارکه نسبت به دیگر فولادسازان بزرگ متفاوت است زیرا این شرکت بیشتر از فروش محصولات نهایی سود کسب می‌کند، اما محصول نهایی شرکت‌هایی مانند ذوب آهن و فولاد خوزستان شمش است و با مقایسه میزان سود این شرکت‌ها با شرکت‌های معدنی می‌توان فهمید که سود در کدام بخش زنجیره فولاد بیشتر است. عضو هیئت مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد تأکید کرد: در این میان، نوردکاران هم به فکر سود نهایی خود هستند و وقتی شرکت‌های نورد بزرگی که به ذوب و شمش وصل می‌شوند، سود نهایی بالاتری دارند، اما حرکت همه بخش‌های تولیدی به سمت تولید شمش نشان از نبود مدیریت درست است.
کشانی در پایان افزود: اگر نحوه توزیع اصلاح شود و تعامل بین بخش‌های مختلف زنجیره بیشتر شود و نیاز نوردکاران منطبق با ضوابط تعیین شده و نظام قیمت‌گذاری نشأت گرفته از شمش باشد، قطعا نوردکاران در فاصله ۱۱ تا ۱۵ درصدی قیمت بین شمش و میلگرد، ضرر نمی‌کردند./آهن پرایس